گلوتامین

گلوتامین یکی از ۲۰ اسیدآمینه طبیعی در پروتئین‌های غذایی است، به خصوص یک اسیدآمینه ضروری شرطی است (در دوره‌های بیماری و کاهش عضلانی معمولی در زمان صدمات جسمانی به حالت ضروری افزایش می‌یابد). گلوتامین به عنوان اسیدآمینه مجزا عرضه می‌شود و همچنین در سطوح بالا در گوشت و تخم مرغ غذایی یافت می‌شود. در سطوح بسیار بالا در هر دو نوع پروتئین وی و کازئین یافت می‌شود. گلوتامین یک ترکیب بسیار موثر برای سلامت روده و سیستم ایمنی است، زیرا این سلول‌ها از گلوتامین به عنوان منبع سوخت ترجیحی خود استفاده می‌کنند به جای گلوکز.

گلوتامین به طور عموم به عنوان یک سازنده عضله ترویج می‌شود، اما ثابت نشده است که در افراد سالم افزایش ساخت عضله را افزایش دهد؛ تنها در افرادی که از صدمات جسمانی مانند سوختگی یا زخم‌های عضلانی (زخم‌های چاقو) رنج می‌برند یا در وضعیت‌های بیماری که موجب کاهش عضلات می‌شود، مانند ایدز. اما در این افراد، گلوتامین موثر در ساخت عضله و کاهش کمیت عضلات در بیماری است.

معمولاً مصرف ال-گلوتامین به مقدار ۵ گرم یا بیشتر است، با اینکه از مصرف دزهای بالاتر به دلیل افزایش غیرطبیعی آمونیاک خودداری می‌شود. کمترین دوزی که به افزایش آمونیاک در منجر شده است، ۰.۷۵ گرم بر کیلوگرم وزن بدن یا تقریباً ۵۱ گرم برای یک فرد با وزن ۱۵۰ پوند بوده است.

به دلیل کارایی نسبی مکمل‌های گلوتامین در افزایش جرم عضلانی، دوز بهینه معلوم نیست. دزهای توصیه شده بالا برای دلایل بهداشت روده و کاهش کمیت گلوتامین نسبی ( در موارد مصرف پروتئین کم یا گیاه‌خواری دیده شده) کافی هستند.